Oświetlenie awaryjne ewakuacyjne

Oświetlenie awaryjne ewakuacyjne. Jest to element bezpieczeństwa przeciwpożarowego, który w razie wystąpienia pożaru umożliwia bezpieczną ewakuację z miejsc zagrożonych poprzez stworzenie warunków widzenia, świetlną identyfikacje dróg ewakuacyjnych oraz możliwość łatwego zlokalizowania sprzętu pożarowego. Właściwe działanie oświetlenia, pomaga znacznie w ewakuacji i umożliwia sprawną organizację. Sprawdzenie działania należy wykonać minimum raz w miesiącu sprawdzając czy dana oprawa przełącza się w tryb awaryjny oraz minimum raz w roku poprzez wykonanie testu rozszerzonego.
W przypadku używania automatycznego urządzenia testującego według PN-EN 50172:2005 informacje powinny być rejestrowane co miesiąc, natomiast w przypadku wszystkich innych systemów testy powinny być wykonane wraz z zarejestrowaniem wyników w określony sposób:

Codziennie (wizualna kontrola właściwej pracy)
Comiesięcznie (uruchomienie w trybie awaryjnym każdej oprawy i każdego wewnętrznego znaku ewakuacyjnego, poprzez symulację awarii zasilania oświetlenia podstawowego, na okres wystarczający do sprawdzenia, czy każda oprawa świeci.)
Corocznie (wykonanie tego samego testu co comiesięcznie, a także test pełnookresowy, połączony z pomiarem czasu pracy awaryjnej i zarejestrowaniem jego wyników.)

Oświetlenie awaryjne ewakuacyjne

Oprawy oświetlenia awaryjnego ewakuacyjnego powinny być umieszczane:

przy drzwiach wyjściowych (drzwi do wyjścia ewakuacyjnego)
w pobliżu każdej zmiany kondygnacji budynku
blisko schodów, w taki sposób, aby każdy stopień był oświetlony
przy znakach bezpieczeństwa
przy wyjściach ewakuacyjnych
przy każdym punkcie pierwszej pomocy
w każdym miejscu skrzyżowania korytarzy
w pobliżu każdego wyjścia końcowego

Wyróżnia się również oświetlenie awaryjne stref wysokiego ryzyka. Stosuje się je aby zapewnić bezpieczeństwo pracownikom wykonującym niebezpieczne procesy technologiczne oraz podnieść poziom bezpieczeństwa innych osób przebywających w obiekcie w którym występuję takowa strefa. Natężenie oświetlenia strefy wysokiego ryzyka nie może być mniejsze niż 10% wartości natężenia oświetlenia podstawowego i jednocześnie musi wynosić co najmniej 15 lx.